Zaburzenia lękowe – czym w ogóle są?
Są to jedne z najczęściej występujących zaburzeń związanych z psychiką człowieka. Oczywiście mogą również występować wraz z objawami czysto somatycznymi czy bólowymi. Częściej dotykają kobiety, aniżeli mężczyzn, natomiast są równie często rozpoznawane u dzieci, młodzieży i dorosłych.
Chorzy opisują swoje doświadczenia, jako pełne lęku, niepewności i strachu. Nie potrafią odnaleźć się w życiu społecznym, czują się odrzuceni i skrzywdzeni przez innych. Nie potrafią podjąć bodaj najprostszych działań mających wyprowadzić ich z błędnego koła. Napady silnego lęku mogą być obezwładniające. Mają problemy z przyjmowaniem krytyki w jakiejkolwiek formie. Posiadają pewne fobie, kompulsje lub nawyki i obsesje.
Statystyki dotyczące zaburzeń lękowych
- 10% chorych na zaburzenia lękowe odczuwa różnego rodzaju dolegliwości somatyczne (np. bóle pleców czy ścisk w przełyku)
- chorzy na zaburzenia lękowe często cierpią również na zaburzenia podobne do hipochondrii, ponad 7-krotnie częściej niż zwykli ludzie zgłaszają się z różnego rodzaju dolegliwościami do lekarza
- 30% chorych na zaburzenia lękowe jednocześnie leczonych jest również na depresje
- około 10% populacji jest dotknięta jakąś formą zaburzeń lękowych
Czynniki wywołujące zaburzenia lękowe
- Czynniki genetyczne
- Uwarunkowania rozwojowe
- Osobowość, charakter danej osoby
- Aktualne, trudne przeżycia i doświadczenia życiowe
Jak leczyć zaburzenia lękowe?
Przede wszystkim wymagana będzie wizyta u specjalistów: psychologa i psychiatry. Psycholog pomoże w leczeniu z użyciem psychoterapii, rozmową, próbą rozwiązania problemów na stałe. Psychiatra pomoże w złagodzeniu napadów lęku i paniki, a również somatycznych manifestacji zaburzeń lękowych wprowadzając farmakoterapię.
Jak pomóc osobie z podobnym zaburzeniem?
Osoby z zaburzeniami nerwicowymi i lękowymi zdają sobie sprawę ze swoich problemów i często same szukają pomocy nie mogąc wytrzymać już dotkliwego dla siebie cierpienia wynikającego ze wszystkich towarzyszących im objawów. Warto taką osobę wspierać w decyzji o podjęciu leczenia oraz razem poszukać również grup wsparcia, ponieważ metody samopomocowe mogą się w wielu przypadkach okazać równie skuteczne co np. farmakoterapia.
W życiu codziennych warto pamiętać o cierpliwości i opanowaniu w kontaktach z osobą chorą na nerwice czy lęki. Są to ludzie często wyjątkowo wrażliwi, uczuciowi, emanujący dobrocią i nieodporni na zranienie, a przy tym niezwykle inteligentni.
