Jak poradzić sobie z dorastającym nastolatkiem – 5 rad

1. Poszukaj rady w dostępnych pozycjach książkowych

Wydano wiele poradników pisanych przez wychowawców, psychologów, terapeutów oraz pedagogów, które mają pomóc rodzicom z nastoletnim buntem ich dziecka. Warto sięgnąć po takie pozycje jak: „Dojrzewanie. Praktyczny poradnik dla nastolatków i ich rodziców.” autorstwa Elizabeth Fenwick/ dr Tony Smith lub „Tak, twój nastolatek jest szalony!” pióra Michael J. Bradley.

2. Poproś o radę swoich lub innych rodziców

Zapytaj o konkretną radę związaną z jakimś wydarzeniem swoich rodziców – jeśli ufasz im i są według Ciebie dobrym autorytetem rodzicielskim. Nie bój się pytać o rady również innych zaprzyjaźnionych rodziców, którzy podobne problemy mają już za sobą.

3. Postaw granicę pomiędzy swobodą a wolnością

Zaufaj swojemu nastolatkowi, nie jest już przecież dzieckiem, a nawet jeśli nadal się tak zachowuje z pewnością nie chce być tak postrzegany.Jeśli to zaufanie zerwie – wprowadzać stosowne ograniczenia, ale pozwól mu samemu decydować o sobie. Daj mu swobodę, której potrzebuje, ale bądź konkretna i zdecydowana w działaniach jeśli chociaż trochę złamie wasze założenia.

4. Ustal obowiązki i czas wolny

Ustal w domu pewien grafik, aby dziecko wiedziało, że ma wobec Ciebie i domu jakieś obowiązki do wykonania. Niech to będą rzeczy, którym może sprostać, ale również nie jedyne, które będą stawiać go na pozycji „dziecka po posyłki”. W weekend niech przygotuje obiad dla całej rodziny, nakryje do stołu i pozmywa naczynia. Niech jego obowiązkiem będzie odwiedzenie babci (lub innej potrzebującej osoby w rodzinie), zrobienie jej zakupów, poświęcenie czasu, zakup leków – niech będą to rzeczy, które pokażą mu równocześnie, że warto robić coś dla innych, bo to przynosi wymierne korzyści. Ustal dokładną godzinę o której musi stawiać się w domu jeśli wychodzi poza. Nie kontroluj natarczywie tego z kim i gdzie przebywa, ale niech jego obowiązkiem będzie informowanie Cię gdzie właśnie wychodzi – do kolegi, na miasto, na inne podwórko. Wytłumacz mu, że tak robią dorośli ludzie – dbają o siebie wzajemnie i informują się o tym, gdzie chcą wyjść w razie gdyby stało się coś niedobrego.

5. Rozmawiaj, rozmawiaj i jeszcze raz rozmawiaj

Pozwól synowi albo córce wypowiedzieć się na dany temat, nie przerywaj wywodu komentarzami i nie krzycz. Kiedy skończy pokaż swój punkt widzenia i wtedy skomentuj, co złego jest w jego zachowaniu czy myśleniu. Postaw rozmowę na wysokim poziomie, tak by dziecko miało w Tobie prawdziwy autorytet. Jeśli Ty nie będziesz krzyczeć, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że ono też się uspokoi i będzie bardziej skore do rozmowy, a co za tym idzie – również do skruchy i naprawy swojego zachowania.