Atak histerii u dziecka – dlaczego dziecko wpada w histerię

Czym jest atak histerii u dziecka?

Z definicji wynika, że histeria u dzieci czy też dorosłych to nic innego jak zaburzenia zachowania na tle psychiczno-emocjonalnym. Charakteryzuje się ona nadmierną emocjonalnością, płaczliwością, skrajnymi nastrojami z ekstrawertywnym wyrażaniem emocji w sposób niemalże teatralny oraz nadpobudliwością. Jest to zaburzenie nerwicowe, a osoba na nie cierpiąca nie może sobie sama z nim poradzić. W takiej sytuacji atak histerii u dziecka, nastolatka czy dorosłego jest niezależny od jego woli i jest pozbawiony intencjonalności. Często choroba ta wiąże się także z objawami ze strony układu pokarmowego oraz krwionośnego, tj. omdlenia, zawroty głowy, szumy w uszach, nudności, wymioty, wybroczyny na skórze, uporczywa czkawka, biegunka czy zaparcia. Mówiąc jednak, że dziecko wpada w histerię, mamy zazwyczaj na myśli zachowania objawiające się podobnie do tego zaburzenia, mimo braku podstaw do postawienia takiej diagnozy. Często dla uproszczenia używamy tego sformułowania, określając tym mianem wszelkie trudne do opanowania, silne reakcje emocjonalne malucha. Histeria u dzieci w tym rozumieniu oznacza intensywne wyrażanie sprzeciwu, krzyk, płacz, odmowę wykonania próśb i konfrontacji, kładzenie się na ziemi, uderzanie pięściami czy kopanie. Jako atak histerii u dziecka w nocy z kolei rozumiemy np. niezrozumiały dla nas krzyk dziecka przez sen, trudność w jego wybudzeniu, wyrywanie się z rąk opiekuna, który próbuje je uspokoić lub też kontynuowanie płaczu i wrzasków po obudzeniu.

Dlaczego dziecko wpada w histerię?

Przyczyną histerii rozumianej jako skrajny objaw z kręgu zaburzeń nerwicowych mogą być urazy psychiczne, traumy i przeciążenie układu nerwowego. U jej podłoża zazwyczaj leżą lęk i frustracja. Może ona wynikać także z posiadania cech tzw. osobowości histerycznej, charakteryzującej się labilnością emocjonalną, uzależnieniem od opinii otoczenia, obniżonym progiem tolerowania stresu oraz słabą wolą. U dzieci zazwyczaj jednak nie mamy do czynienia z zaburzeniami nerwicowymi, a tzw. atak histerii u dziecka pojawia się na zupełnie innym podłożu. Dlaczego zatem dziecko wpada w histerię? Nie potrafi ono jeszcze regulować swoich emocji i wyrażać ich w inny sposób, gdy są bardzo nasilone. Tupiąc, krzycząc, gryząc czy rzucając się na ziemię chce wyrazić swój sprzeciw. Tak pokazuje swoją frustrację i złość. Niejednokrotnie dwu- trzylatek dąży w ten sposób do autonomii, uzyskania dostępu do czegoś albo chce zwrócić na siebie uwagę, której potrzebuje. Zatem można uznać, że histeria u dzieci między 2. a 4. rokiem życia jest cechą rozwojową związaną z niedostateczną umiejętnością wyrażania uczuć w sposób powszechnie akceptowany oraz dążeniem do większej samodzielności i autonomii. Skąd jednak bierze się atak histerii u dziecka w nocy? Dlaczego dziecko krzyczy przez sen, nie chce dać się utulić, płacze i kopie, gdy chcemy je wziąć na ręce? Może to wynikać z odreagowywania napięć, które nagromadziły się w ciągu dnia. Przyczyną mogą być  zarówno sytuacje nieprzyjemne, budzące w dziecku lęk, ale także nadmiar pozytywnych intensywnych doznań. Układ nerwowy dziecka nie jest tak silny, jak u dorosłego i ma prawo nie radzić sobie w pełni z silnymi przeżyciami. Sytuacje nowe tj. pójście do przedszkola, zostawanie z opiekunką albo dające po prostu wiele wrażeń, np. wizyta w wesołym miasteczku czy na przyjęciu urodzinowym potrafią przeciążyć układ nerwowy dziecka. Jeśli nie uda się mu odreagować i poradzić sobie z tą sytuacją w ciągu dnia, istnieje większe ryzyko wyładowania w nocy. Atak histerii u dziecka jest zazwyczaj związany z etapem rozwojowym. Wiąże się on z nie wykształconym w pełni układem nerwowym, który nie radzi sobie z nadmiarem bodźców i wrażeń. 2-3-latki, a nawet nieco starsze dzieci nie mają jeszcze dobrze opanowanych umiejętności regulowania swoich emocji i wyrażania ich w społecznie akceptowany sposób.