Czy to prawda, że osoby samotne częściej chorują, a ich stan zdrowia jest gorszy?

Najnowsze badania z 2014 roku

W październiku tego roku grupa naukowców (między innymi: Tjalling Jan Holwerda, Dorly J H Deeg i Aartjan T F Beekman) na łamach popularnego i mającego wysoką rangę czasopisma naukowego Journal of Neurology Neurosurgery and Psychiatry, ogłosiła rzecz zdumiewającą: samotność może prowadzić do wielu chorób układu nerwowego. W badaniu udział wzięło 2 000 osób, a więc grupa była całkiem reprezentatywna, aby wyniki te przenieść na całe społeczeństwo. Rezultaty badania jednoznacznie wskazują, że osoby samotne szybciej i częściej cierpią na demencję, w tym na chorobę Alzheimera. Trzeba tutaj jednak zaznaczyć, że nie sama samotność (a więc bycie samemu) wpływała na zdrowie badanych. To odczucie osamotnienia i samotności, wewnętrzne i subiektywne, miało wpływ na zdrowie badanych osób. Oczywiście poczucie osamotnienia wypływało z dobrze zbadanych czynników, takich jak: mieszkanie samemu, brak partnera lub współlokatorów, posiadanie małej liczby bliskich przyjaciół i znajomych oraz słabe lub żadne interakcje społeczne z innymi osobami.

Choroby serca i umysłu

Podczas innych badań prowadzonych wśród singli potwierdziło się również to, że niemal 95% z nich cierpi z powodu braku czułości, uścisków czy objęć. Niespełniona jest u tych osób bodaj jedna z podstawowych potrzeb człowieka: potrzeba interakcji i bezpieczeństwa. Nie od dziś wiadomo również, że czułość, przytulanie i pocałunki odpowiedzialne są za nasze codzienne dobre samopoczucie, dodając nam energii i pewności siebie. Badania wskazują również na to, że osoby samotne częściej chorują na choroby układu krążenia, posiadając fizyczne problemy sercowe. Wykazano również, że ryzyko śmierci wśród osób samotnych z powodu problemów z sercem jest czterokrotnie wyższe niż u osób w związkach. Single uskarżają się również częściej na bóle pleców i głowy.

Genetyka samotności

W 2007 roku opublikowano kolejne badania, które samotność łączą z gorszym samopoczuciem, częstszymi chorobami, a w związku z tym z krótszym życiem. Uczucie "bycia samemu" i brak towarzystwa mogą zmieniać sposób ekspresji i funkcjonowania niektórych genów. Samotni mają przez to słabiej działający układ odpornościowy, a przez to bardziej podatni są na choroby zakaźne. Wyniki badań były zdumiewające, ponieważ wszelkie wcześniejsze doniesienia pokazywały, że single posiadają znacznie wyższy poziom kortyzolu - hormonu stresu, niż osoby w związkach. Kortyzol zaś, choć sam w sobie w dużym stężeniu jest szkodliwy, jest niezwykle potrzebny właśnie podczas choroby, mobilizując organizm do odpowiedniego działania. Tym więc ciekawsze było to, że osoby, które kortyzolu mają "za dużo", chorują częściej i intensywniej. Wątpliwości te zostały rozwiane, gdy pod uwagę wzięto również wykonanie badań genetycznych. Wykazano supresję genów regulujących produkcję przeciwciał i czynników działających przeciw wirusom. Dlatego właśnie osoby samotne częściej chorują przewlekle lub szybko "łapią" infekcje, mimo podwyższonego poziomu kortyzolu.

Psychika gra tu główną rolę

Będąc w związku czujemy bliskość i miłość. Mamy świadomość, że ktoś "tam jest", ktoś na nas czeka i kocha. To daje ogromny bodziec do działania i szczęśliwego życia. Emocjonalnie człowiek potrzebuje zapewnienia, jakie daje mu miłość i bliskość partnera. Single i osoby samotne częściej przez to chorują również na depresje i nerwice. Samotność potrafi być frustrująca. I jak widać - potrafi również zabijać.