Jak pomóc dziecku, którego rodzice się rozwodzą?

Dzieci mniejsze naturalnie mniej rozumieć będą z zawiłych relacji osób dorosłych. Mogą wtedy siebie posądzać o skłócenie rodziców i o powód do rozstania. Trudniej im także zaakceptować i zrozumieć, że od teraz osobno będą spotykały mamę i tatę, albo jeszcze gorzej − nie będą potrafiły podołać temu, aby wybrać "swojego" ukochanego rodzica − przecież na równi kochają i mamę, i tatę.

Skupienie uwagi dziecka na czymś przyjemnym

Aby pomóc dziecku przetrwać trudny czas rozwodu należy zwrócić jego uwagę na inne, przyjemniejsze doznania. Nie jest to równe z rozpieszczaniem dziecka, ale zagwarantowaniem mu wrażeń oraz zajęciem wolnego czasu. Dzieckiem mogą zając się sami rodzice, lecz w równym wymiarze czasu lub wujostwo czy dziadkowie. Można wspólnie spacerować, uczyć się nowych rzeczy, grać w piłkę, jeździć na rowerze lub odwiedzić oceanarium czy planetarium. Rozrywki powinny być rozwijające i skupiające całą uwagę dziecka.

Brak kłótni przy dziecku

Rodzice powinni ograniczyć wzajemne oskarżenia i kłótnie kiedy przebywa z nimi dziecko. Nie należy tu grać rodziny idealnej, tak aby dziecka nie wprawiać w zakłopotanie: rodzice się rozchodzą, a przecież się przytulają, kochają itd..? Powinni jasno pokazać dziecku, że są jednak wobec siebie tolerancyjni i nadal się lubią lub przyjaźnią. Dziecko nie powinno przebywać w negatywnej atmosferze wzajemnych oskarżeń i podniesionego głosu dorosłych.

Spotykanie się z dziećmi i wspólne spędzanie czasu

Rodzice nie powinni za wszelką cenę starać się "przywłaszczyć" sobie dziecka i skierować go przeciw drugiemu rodzicowi. Niestety często tak właśnie się dzieje. Jedna rodzina zaczyna oskarżać drugą i stawiać dziecko przeciw. Jest to najgorsze, co można dla niego zrobić. Wychowując się i dorastając prawidłowo, dziecko powinno mieć kontakt z obojgiem rodziców i żadne z nich nie powinno być "wyżej" od drugiego.

Telefon zaufania dla dzieci z problemami

Nie będąc częścią rodziny dziecka, a zauważając jego problemy z rozwodem rodziców warto przekazać mu numer telefonu zaufania: 116 111. Więcej o akcji dowiedzieć się można na stronie internetowej: www.116111.pl. Dziecko z pewnością odmówić może rozmowy z mamą swojej koleżanki, z nauczycielem lub szkolnym psychologiem. W ciężkiej chwili jednak łatwiej będzie mu porozmawiać z osobą obcą, która powstrzyma się od ocen.