Jak postępować z osobą chorą na nerwicę?

Piętno osoby chorej psychicznie

Szczególnie w Polsce osoby chore, a cierpiące na różnego rodzaju zaburzenia natury psychicznej, wciąż odbierane są jako „odmiennej kategorii”, „nienormalne”, budzące lęk, a czasem nawet odrazę. To pozostałość po starym systemie, po innym myśleniu ludzi, które teraz zmienia się w stronę zachodnią, bardziej otwartą. Osoba cierpiąca na dolegliwości psychicznie nie jest „nienormalna” – boryka się po prostu z innymi trudnościami, niż osoba całkiem zdrowa. Szczególnie należy to zrozumieć mając do czynienia z osobami chorymi na różnego rodzaju nerwice.

Nerwicowiec wie, że jest chory

Osoby chore na nerwicę wiedzą, że mają poważny problem, zauważają wszystkie swoje objawy, które wywołują lęk i strach, oraz są mocno niepożądane. Mają całkowitą świadomość swojej choroby. Właśnie dlatego tym trudniej jest im otworzyć się na innych, podzielić się swoimi myślami, szukać zrozumienia i pomocy. To także jedni z nielicznych pacjentów borykających się z chorobami stricte psychicznymi, którzy sami zgłaszają się do lekarza. Osoba chora na nerwicę wcale nie chce odczuwać przykrych dla niej doznań, chce żeby wszystko powróciło do normy, żeby było „jak dawniej” – przed chorobą. Przy tym nie czuje się już do końca osobą zdrową, „normalną”, spotykając się często z bardzo szkodliwymi komentarzami. Nie czuje również przynależności do tej drugiej strony – osób chorych psychicznie. Właśnie ze względu na swój silny, zdroworozsądkowy i logiczny wgląd w przebieg choroby.

Inteligencja i wrażliwość

Osoby chorujące na nerwice, jak wynika z wielu przeprowadzonych badań, to zazwyczaj osoby niezwykle inteligentne, a przy tym wykazujące się ponadprzeciętną wrażliwością i dobrocią. To właśnie również dlatego osoby charakteryzujące się takimi cechami psychicznymi zapadają właśnie na nerwice, kiedy często sami sobie wydają się niedoskonali, a przez to pojawiają się niechciane, kompulsywne zachowania czy obsesyjne myśli o negatywnym wydźwięku.

Cierpliwość i zrozumienie: to podstawa

Podstawą w rozmowie, w przebywaniu z osobą chorą na nerwicę, jest cierpliwość. Czasami będą potrzebne naprawdę duże jej dawki, ponieważ nerwicowcy to również bardzo często osoby mocno egocentryczne, które w danej chwili mogą w ogóle nie zauważać racji drugiej osoby. Przede wszystkim warto na każdym kroku wspierać osobę chorą, powtarzać, że niechciane myśli czy zachowania to wynik choroby, a nie niedoskonałość, czy zło wypływające z danej osoby. Warto taką osobę mocno komplementować, a przy tym uczyć odbierania komplementów, bo często właśnie są to osoby zamknięte w sobie, z niską samooceną, nieumiejące zachować się w przypadku usłyszenia paru miłych słów na swój temat.

Oswojenie z chorobą

Warto podejść też do choroby w sposób bardziej przyjazny, wręcz żartobliwy, żeby pokazać osobie chorej, że nie boimy się nerwicy, jej wytworów, że nie jest to dla nas straszne. Można razem obejrzeć np. świetną kreację Jacka Nicholsona w filmie „Lepiej być nie może”. Gra on właśnie postać osoby chorej na nerwicę natręctw, która leczy się od dłuższego czasu, brakuje jej kontaktów społecznych i jest absolutnie nie do zniesienia dla otoczenia. Wszystko odmienia jednak poznanie pięknej kobiety… a chorobę udaje się w końcu chociaż w małym stopniu – okiełznać. Cierpliwość, okazywanie miłości, prawienie komplementów, pomoc w odnajdywaniu nowych technik leczenia (np. osobom z nerwicom często pomaga głęboka medytacja, ćwiczenia oddechowe) – wszystko to pomoże osobie chorej w akceptacji swojej choroby, a może nawet w pełnym jej wyleczeniu.