Problem wejścia w dorosłość – jak rozpocząć własne życie zachowując dobre relacje z rodzicami

Rozpoczęcie własnego dorosłego życia

W wielu krajach rozpoczęcie dorosłości jest równoznaczne z ukończeniem 18-tego roku życia. Są jednak i takie państwa, gdzie dorosłość oraz pełnoletność zdobywają już czternastoletnie (Uzbekistan) czy piętnastoletnie (Iran) dzieci. W Arabii Saudyjskiej czy w USA człowiek uważany jest za pełnoletniego i dorosłego, gdy kończy 21 lat. Granice te różne są dla odmiennych kultur, również wewnątrz danego, jednego państwa. W Polsce mamy ogromny odsetek ludzi po trzydziestce, którzy wciąż mieszkają z rodzicami i pozostają na ich utrzymaniu. Na tych paru przykładach widać więc, jak trudno określić kim w ogóle będzie dorosła osoba i kiedy wymagana będzie kategoryczna zmiana relacji ze swoimi rodzicami. Czasem dorosłym może być już piętnastolatek, czasem nie jest nim czterdziestoletni mężczyzna.

Niezależność i własne życiowe wybory

Wielu psychologów podkreśla, jak ważne jest wypracowanie sobie niezależności finansowej, aby w pełni stać się dorosłym na równi z rodzicami. Tylko wtedy można zachować z nimi odpowiednio dobre relacje. Być dobrym dzieckiem, ale jednocześnie nie być zależnym, a więc nie musieć już więcej spełniać marzeń rodziców, a dokonywać własnych, autonomicznych wyborów. Werner dodatkowo określa, że osoba dorosła powinna brać za siebie całkowitą odpowiedzialność, ale przy tym okazywać również troskę o najbliższych.

Troska o rodziców, a postawienie granic

Niechęć do wypuszczenia dziecka z „rodzinnego gniazda”, kontrola, nakazy i zakazy obowiązujące, gdy dziecko-dorosły wiąż nie jest niezależny finansowo to jedna strona medalu. Z drugiej strony mamy sytuacje, w których dziecko z dnia na dzień staje się dorosłym zdobywając nowe obowiązki, do których należy opieka nad rodzicami. Niekoniecznie musi to być opieka wymagana, ale rodzice w ten czy w inny sposób próbują od siebie uzależnić dziecko przytrzymując je jak najbliżej przy sobie W takim momencie, aby zachować z rodzicami dobre relacje, trzeba wyznaczyć odpowiednie granice wspólnego życia. Pokazać swoją troskę, ale i odpowiedzialność za własne życie i spędzany czas poświęcany własnej rodzinie czy pracy. Rodzice nie są już tutaj najważniejsi i powinni pogodzić się z pozorną „utratą” dorosłego już dziecka.

Jak mieć dobre relacje z rodzicami wchodząc w dorosłość?

• Ważne jest ustanowienie własnych granic i przedstawienie ich rodzicom
• Decyzje podejmuje się już całkowicie autonomicznie, ale warto zapytać o poradę, żeby pokazać rodzicom, że ich zdanie wciąż jest ważne
• Niezależność finansowa jest pierwszym i najlepszym krokiem aby uniezależnić się od rodziców również psychicznie