Ile żyje się z chorobą Parkinsona? Wczesne objawy i leczenie

Warto wiedzieć, ile żyje się z chorobą Parkinsona

Z jednej strony, ta wiedza pozwala przygotować się na najgorsze, z drugiej daje pewien optymizm. Bo dzięki postępowi medycyny, czas życia chorych wydłużył się do 20 lat. Nie jest to złym wynikiem, skoro średnia wieku, w którym choroba się ujawnia wynosi 58 lat. Szanse zwiększa na pewno wczesne wykrycie i leczenie, stąd warto wiedzieć, jakie są objawy choroby Parkinsona. Zalicza się do nich:

• Niespecyficzne symptomy

Występują one w początkowej fazie i często są mylone ze zmianami reumatycznymi, bo chodzi o męczliwość, osłabienie, spowolnienie ruchów i ich niezgrabność. Z czasem nasilają się do zaburzeń równowagi czy trudności ze wstawaniem.

• Drżenie rąk

Rzadziej zdarza się w przypadku nóg czy głowy.

• Pochylenie sylwetki do przodu

Ma za zadanie chronić przed utratą równowagi.

• Trudności w wykonywaniu codziennych czynności życiowych

Jedzenie, mycie się i ubieranie staje się trudniejsze przy obumieraniu komórek mózgowych.

Sposób działania

Wiedząc, ile żyje się z chorobą Parkinsona, warto zgłębić też jej mechanizm. Czemu ostatecznie prowadzi do śmierci?

• W tym schorzeniu neurodegeneracja dotyczy stricte komórek istoty czarnej w mózgu, odpowiedzialnych za produkcję dopaminy. Musi ich obumrzeć 85%, żeby dało się zauważyć pierwsze oznaki.
• Ten neurotransmiter ma za zadanie przekazywać z niej impulsy do ciała prążkowanego w kresomózgowiu.
• Warunkują one koordynację ruchową i pracę mięśni zależnych od woli.
• Stąd, kiedy nie mają jak przepłynąć do celu, występują wyżej wymienione objawy choroby Parkinsona.

I chociaż czynności życiowe, takie jak bicie serca i przeprowadzanie wymiany gazowej, nie są zależne od kresomózgowia, to poruszanie się ma duże znaczenie dla długowieczności. Po pierwsze dlatego, że utrata równowagi może skończyć się śmiertelnym wypadkiem, po drugie z tego względu, że chory, leżący w łóżku w ostatniej fazie choroby, nie może realizować zdrowych nawyków w postaci zwykłego spaceru.

Leczenie choroby Parkinsona

Nie ma środków, które działałyby u źródła, bo układ nerwowy najwolniej ze wszystkich ulega regeneracji. Dlatego nie da się "naprawić" istoty czarnej. Za to można stymulować syntezę dopaminy i zapobiegać dalszej degeneracji. Jakie przyjmować środki?

• L-DOPA

To prekursor dopaminy, który normalnie tworzą neurony, a następnie zmieniają we właściwy przekaźnik. Kiedy z upływem lat obumrze jeszcze więcej komórek, trzeba zwiększać dawki, bo pozostałe, nieliczne, nie są w stanie jej przekształcić. To z kolei wywołuje skutki uboczne.

• Koenzym Q10

Bierze on udział w tworzeniu neuroprzekaźników, co oznacza, że wspomaga pracę malejącej istoty czarnej.

• Inhibitory enzymów

Mają one za zadanie powstrzymać rozkład uwalnianej przez neurony dopaminy.

• Agonisty receptorów dopaminowych

Te substancje nie są dopaminą, ale aktywują jej receptory. Inną metodą jest operacja, polegająca na przeszczepieniu komórek, zdolnych do produkcji neurotransmitera, jednak pacjenci zwykle preferują nieinwazyjne sposoby. Wielu chorych chce wiedzieć, ile żyje się z chorobą Parkinsona, a często to jeszcze ważniejsza informacja dla ich rodzin. Wiadomo, że wczesne wykrycie i leczenie, zwiększa szanse pacjentów. Mogą oni sami wspomóc się naturalnymi środkami w celu wytworzenia dopaminy, takimi jak koenzym Q10, specjalistyczną L-DOPA, czy nawet poddać się operacji. Możliwości jest wiele, a badania wskazują na stosunkowo długie życie - 20 lat od wystąpienia objawów.