Podbiał pospolity — właściwości, zastosowanie, pozyskiwanie i skutki uboczne

Czym jest podbiał pospolity?

Podbiał to bylina. Co to znaczy? Jest to roślina wieloletnia, która potrafi przetrwać w niesprzyjających warunkach.

Podbiał pospolity należy do rodziny astrowatych i występuje w Polsce na wilgotnych terenach — łąkach, okolicach rzek, brzegach. Można znaleźć go na polach, gdzie jest traktowany jako chwast.

Kłącza podbiału potrafią dojść nawet do metra długości, dlatego trudno się go pozbyć. Sama roślina jest niezbyt wysoka (dochodzi do 30 cm) i ma żółte kwiatki kojarzące się ze stokrotkami (z którymi jest spokrewniona).

Kiedy kwiaty podbiału przekwitną, pojawiają się na nim liście — mają bardzo długie ogonki i kształt serca. Ich górna część jest zielona, dolna zaś ma barwę białoszarą.

Inne, ludowe nazwy podbiału pospolitego to: końskie kopyto, gęsie łebki, kaczyniec, kwiat szczupaczy, ośla stopa, boży liczek lub białkuch.

Podbiał pospolity — jak się go pozyskuje?

Zbiory dokonuje się na terenach, które nie są zanieczyszczone przez człowieka. Chociaż w medycynie naturalnej wykorzystuje się też kwiaty podbiału, za najcenniejsze uważa się jego liście.

Należy je zebrać, dopóki są jeszcze zielone, nie mają jeszcze długiego ogonka i nie pojawiły się na nich brązowe plamy.

Ważne jest, żeby zbiory odbyły się w suchy, słoneczny dzień. Rośliny nie powinny być wilgotne.

Nazrywane listki suszy się rozkładając je cienką warstwą w suszarni. Panuje tam temperatura 40 stopni Celsjusza. Kiedy liście podbiału są już gotowe, zamyka się je w szczelnych pojemnikach chroniących przed wilgocią.

Podbiał — właściwości

Liść podbiału zawiera kwasy fenolowe, olejki eteryczne, garbniki, cholinę, cynk. mangan, potas, żelazo, flawonoidy, sterole, fitosterole, inulinę. To właśnie z liści (po poddaniu ich odpowiedniej obróbce) korzysta się w celach leczniczych.

Przede wszystkim podbiał słynie z właściwości wykrztuśnych i przeciwkaszlowych. Sprawdza się przy podrażnieniu lub zapaleniu gardła czy krtani. Może być również stosowany podczas zapalenia oskrzeli. Ma działanie rozkurczowe. Innymi słowy, jest idealny przy infekcjach górnych dróg oddechowych. Jego olejki eteryczne rozrzedzają zalegającą wydzielinę.

Podbiał ma też działanie osłaniające, przeciwzapalne (łagodzi stan zapalny) i przeciwbakteryjne. Działa odkażająco.

Do tego dochodzą właściwości antyrakowe i antyoksydacyjne. Jednak, żeby uzyskać taki efekt, podbiał musiałby być stosowany przez jakieś kilkanaście lat.

Podbiał podczas stosowania zewnętrznego sprawdza się przy pielęgnacji tłustej skóry.

Podbiał — zastosowanie

Podbiał wchodzi w skład leków na kaszel i ból gardła. Można przygotować z niego odwar, który sprawdzi się przy leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych. Sprawdzi się też przy łagodzeniu kaszlu palaczy oraz może być przydatny w walce z objawami astmy.

Dobrze działa stosowany również zewnętrznie. Jako dodatek do kąpieli, czy zioła pomocne do przemywania skóry trądzikowej. Można też robić z niego okłady, które mają działanie ściągające.

Napar z podbiału

Stosuje się go na kaszel. Jest bardzo prosty w przygotowaniu. Łyżkę liści podbiału należy zalać szklanką wrzącej wody, następnie przykryć na kwadrans. Po tym czasie nadaje się do wypicia.

Odwar z podbiału

On jest z kolei używany w przypadku bólu gardła, czy zapalenia jamy ustnej. Jedną łyżeczkę podbiału zalewa się szklanką ciepłej wody i zagotowuje. Kiedy zaczyna wrzeć, należy gotować miksturę przez 5 minut. Później powinno odstawić się go na kwadrans, a następnie odcedzić.

Odwar można wykorzystać też do kąpieli, trzeba wtedy zwiększyć proporcje zarówno ziół, jak i wody, oraz gotować wszystko dłużej.

Podbiał — skutki uboczne

Podbiał pospolity stosowany w zbyt dużych ilościach może uszkadzać wątrobę, dlatego, po pierwsze nie powinny leczyć się nim osoby, które mają z nią problemy. Po drugie nie powinno się zażywać go zbyt długo, a już na pewno nie przekraczać 6 tygodni jego stosowania w ciągu roku.

Ze względu na brak badań wśród dzieci poniżej 12 roku życia, kobiet w ciąży i karmiących piersią nie zaleca się stosowania podbiału u takich osób. Warto jednak pamiętać, że brak również badań, które potwierdzałaby szkodliwość podbiału pospolitego u takich grup.