depresja

Każdego roku coraz więcej osób dowiaduje się o tym, iż cierpią oni na depresję. Czasami sami podejrzewamy, iż mamy taki problem – a dla niektórych jest to ogromne zaskoczenie i trudna do zaakceptowania diagnoza. Depresja jest jednak prawdziwym problemem, którego nie damy rady zignorować - musimy więc nauczyć się z nią funkcjonować. Warto poznać różne kroki, które umożliwią nam normalne życie - tym bardziej, jeżeli wiemy już, że przed nami długi czas leczenia.

Jeśli żyjesz z depresją, możesz często czuć się zmęczony i wyczerpany. Bez względu na to, jakiego problemu ze snem doświadczasz, u większości osób z tą jednostką chorobą występuje jakaś forma jego zakłócenia. Dziś szerzej przedstawimy korelacje między tymi dwoma aspektami.

Twój bliski ma depresję? Przed Tobą trudny czas, bo niestety jego gorszy nastrój odczujesz z pewnością też na własnej skórze. Trudno określić jaka część naszych rodaków przechodzi bądź przechodziła depresję, ale nieoficjalne źródła mówią o tym, że może być to nawet 10 procent. Troska o taką osobę jest bardzo ważna, ale też musimy w tym wszystkim pamiętać o sobie. Jak wspierać osoby z depresją? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie.

Depresja to zwykle domena okresu zimowo jesiennego, kiedy na drzewach nie ma już liści, temperatury są poniżej zera i świat wydaje się szary i smutny. Jednak są osoby, które z depresją nie mogą sobie poradzić przez cały rok. Tracą wtedy chęci do życia i najlepiej nie wychodziłyby z łóżka przez całą dobę. Jeśli Ty również masz ostatnio wyraźny spadek formy, koniecznie przeczytaj ten artykuł.

Depresja może objawiać się na wiele sposobów. Najczęściej występujące zaburzenia z nią związane to spadek nastroju i motywacji do działania, apatia, myśli samobójcze, stany lękowe i bezsenność. Czy leki antydepresyjne to skuteczne i bezpieczne rozwiązanie na tego typu problemy?

Już zaczęła się jesień... Niestety częstym zjawiskiem występującym podczas tej pory roku jest tak zwana jesienna depresja. Trwa ona dosyć długo, bo nawet do wiosny. Interesujący jest fakt, że to my, kobiety, jesteśmy na nią narażone ze wzmożoną siłą. Jak sobie z tym poradzić?

Jesienna chandra, jesienna depresja, depresja sezonowa – to nazwy jednego schorzenia jakim jest jesienne obniżenie nastroju. Dotyka ono 4-10 procent społeczeństwa, dlatego warto o nim wiedzieć coś więcej.

Już dziś zaczęła się jesień. Niestety częstym zjawiskiem występującym podczas tej pory roku jest tak zwana jesienna depresja. Trwa ona dosyć długo, bo nawet do wiosny. Interesujący jest fakt, że to my, kobiety, jesteśmy na nią narażone ze wzmożoną siłą. Jak sobie z tym poradzić?

Pięknie świecące słońce za oknami sprawia, że czujemy się w miarę dobrze, jednak krótszy dzień i deszczowa pogoda też zaczynają się nam dawać we znaki. Jesienne obniżenie nastroju odczuwa większość dorosłych ludzi. Zobacz jak radzić sobie z jesienną chandrą.

Myśli samobójcze mogą występować, jako osobny objaw wśród wielu objawów niektórych zaburzeń psychicznych, lub manifestować się na pierwszym miejscu wśród nich. Nie należy myśli samobójczych nie traktować poważnie zwłaszcza, kiedy wypowiadane są na głos. Obiegowa opinia mówi, że prawdziwi samobójcy nie mówią o swoich zamiarach. Jest to jednak bujda, która powtarzana nie staje się prawdą. Statystyka wyraźnie pokazuje, że osoby popełniające samobójstwo bardzo często przed dokonaniem samobójstwa informują swoje otoczenie o swoich zamiarach.

Choroba afektywna dwubiegunowa należy do grupy zaburzeń afektywnych (czyli zaburzeń związanych z nastrojem). Okresowo występują w tych zaburzeniach problemy związane z emocjami, aktywnością i nastrojem. Chorobę afektywną dwubiegunową nazywa się również cyklofrenią, określa się ją również skrótem ChAD.

Stany maniakalno-depresyjne związane są z lżejszymi zaburzeniami, które mogą przyczynić się do powstania pełnych objawów choroby afektywnej dwubiegunowej. Na podobne zaburzenia cierpiały między innymi takie znane postaci, jak Mark Twain, Jean-Claude Van Damme, Ernest Hemingway, Edgar Allan Poe, Kurt Vonnegut czy Charles Dickens.

Jesienna depresja nie jest w medycynie czymś całkowicie nieznanym i tropikalnym. W psychiatrii nazywa się ją depresją sezonową. W angielskim używa się bardzo adekwatnego skrótu SAD, oznaczającego seasonal affective disorder. Depresja te pojawia się w okresie jesieni, czyli pomiędzy październikiem a listopadem i trwa całą zimę, aż do pierwszych wiosennych, cieplejszych dni. Co ciekawe, zaburzeniem tym dotknięte są o wiele częściej kobiety. Mężczyźni są bardziej odporni na sezonowe zmiany naświetlenia, temperatury i pogody.

Stan przygnębienia, rozdrażnienia, smutku czy nawet złości, lęku i niepokoju są czymś zupełnie naturalnym dla większości kobiet po urodzeniu dziecka. Ustępuje on najczęściej od kilku dni do maksymalnie dwóch tygodni po porodzie. Jednak istnieje również termin nazywany depresją poporodową, którego konsekwencją mogą być urojenia lub psychoza.

Baby blues czyli przygnębienie poporodowe, nazywane jest często również depresją poporodową. Kłopoty tego typu dotyczą około 80% młodych matek. Od strony medycznej uważa się do za element macierzyństwa, który wywoływany jest przez silne zmiany hormonalne, występujące u kobiet do zakończeniu ciąży.

Zimowa depresja to naprawdę uciążliwy stan ducha, który dotyka bardzo wiele osób w czasie przesilenia zimowego, kiedy cały świat dookoła wyraźnie „zamiera”, a dni stają się widocznie krótsze. Według biologów taki stan naszego umysłu, nazywany potocznie, ale również w medycynie zimową depresją może mieć dwa powody.

Należyte postępowanie z chorym dotkniętym depresją jest niezwykle ważne z punktu widzenia samego wyzdrowienia, jak i lepszego funkcjonowania chorego. Zaburzenia depresyjne mogą mieć różne oblicza, ale łączy je bardzo wiele wspólnych cech. W obcowaniu z chorą osobą należy uważać na każde swoje słowo, gest, komentarz – wszystko bowiem to może dotknąć taką osobę i zranić bardziej niż moglibyśmy sobie wyobrażać. Jak więc najlepiej obchodzić się z osobą w depresji?